Dag 5 en 6

Dag 5.

Na de tropische bui van gisteravond vanmorgen lekker pas om kwart over 9 aan het ontbijt. Jeannette en Maus hadden vanmorgen geen wekker nodig om rond 6 gewekt te worden, omdat om tien voor 6 de telefoon ging om ons er aan te herinneren dat onze koffers om 6 uur beneden moesten staan. Maar jullie kennen mij: die had ik gisteravond al neer gezet voordat we gingen pitten.

Nadat ze weer waren ingedut begon aan de overkant  van het hotel op een nog niet bezette parkeerplaats een sergeant  een peloton soldaten te drillen. Jeannette en Maus weer wakker en ik ook nu.  Vanuit de kamer een en ander gade geslagen en alsof het film was, op een gegeven moment moesten er twee uit de rij stappen en zich 10x opdrukken omdat ze uit de toon vielen qua marcheren op de plaats. Vermakelijk om te zien.

Door dat gedoe met het wisselen van de ochtend- naar de middagtrein had Andi's, de reisleider, maar door ons nu een lijder, een wandeltochtje langs een aantal bezienswaardige gebouwen in de omgeving van ons hotel ingepland. Maar ons kent ons ....... ons alternatief was gezellig aan het zwembad zitten met 2 spellen kaarten om canasta te spelen met een drankje er bij. Maar na 1 rondje zijn we geswitched naar klaverjassen omdat een van de andere dames van het reisgezelschap ook niet mee was wandelen. Het was wel een potje Rotterdams/Amsterdams, maar daardoor niet minder leuk en gezellig. En dat ook nog eens een keer onder Indonesische jengel muziek en een daarop meezingende kanarie. Het kon ook een kruising tussen een merel en parkiet zijn geweest.

Ook nog een mail gehad van Stip dat ze onze klacht over die treinswitch in behandeling nemen en conform de ANVR voorwaarden binnen een maand zullen antwoorden.

Na een gezellig kaart en kletsochtendje rond de klok van 1 in een lokale toko even wezen lunchen zodat we weer om kwart over 2 bij het hotel konden zijn. Daar zouden 3 taxi's ons gezelschap om half 3 naar het station van Bandung brengen. Maar een taxi hier is een mini Hi-Ace met in de laadbak een bankje in U-vorm geplaatst. Ons ritje naar het station was wel een kruip door sluip door gebeuren, want je moet jezelf niet in de drukte van Bandung wagen. En bij elk stoplicht is het alsof de TT van Assen in afwachting is van de start, zo'n enorm aantal scooters en motoren rijden hier rond.

Om 3 uur op het station geland voor de 6 uur durende treinreis, tickets opgehaald door de reis"lijder", door de controle en toen wachten op een perron, zo breed als Maurice zijn gang thuis, op de trein. Maar.......alles netjes op tijd. Dat is bij de NS wel eens anders.

Onderweg iets meer dan een uurtje kunnen genieten van zicht op de rijstvelden en theeplantages en toen  verscheen het zwarte gat.

Bij een station onderweg heeft de reis"lijder" nog een heerlijke Nasi Goreng door een plaatselijke toko aan boord laten brengen zodat we weer lekker hebben zitten smullen.

Ondertussen werd duidelijk dar het treinreisje geen 6 uur zou duren maar bijna 9 uur. Toen we dan ook rond half aankwamen op het station van Yogiakarta hadden we al aardige doorzitplekken op onze kont. Vanuit de trein nog ff 15 minuten lopen naar de bus om uiteindelijk om half 2 in het hotel te arriveren. De bus had er trouwens met de koffers 17 uur over gedaan om van Bandung naar Yogiakarta te rijden. Medelijden met de chauffeur. 

Nadat de koffers op de kamer waren afgeleverd eindigde dag 5 dus om half 3 in ons bedje met de wetenschap dat dag 6 alweer om half 7 zou beginnen.

Dag 6

Zoals gezegd begon die met een klingeltje van de IPhone om half 7 ter voorbereiding op ons ontbijt en bezoekjes aan het Kroton (paleis) van de Sultan. Dit paleis wordt nog steeds gebruikt voor officiële gelegenheden waarbij rituelen van oudsher worden uitgevoerd om de sultan te behagen. 

Daarna bezoekje gebracht aan een zilverfabriekje. Schitterend om te zien hoe  de vrouwtjes dit precisie handwerk allemaal doen en wat ze allemaal voor schitterende sieraden maken. Natuurlijk hoort daar een "showroom" bij en zoals Maus riep: de deuren gaan open en de dames schieten er als eksters op af. Maar JB-tje heeft zich keurig gedragen en de buidel kon in mijn zak blijven zitten.

Met de schitteringen nog in onze ogen op weg naar de lunch voordat we de Borabodur, een van de 7 wereldwonderen zoals jullie wel zullen weten, zouden gaan bewonderen. En zoals ook gisteren genoten van dat heerlijke Indonesische eten om je vingers bij af te likken. Af en toe een pepertje teveel waardoor de tranen je in de ogen springen, maar dat mag het genieten van al dat lekkers niet drukken.

Na de lunch de Borabodur beklommen. Iedereen die onbedekte knieën had kreeg een Sarong, man en vrouw. Mijn knietjes waren net bedekt, maar Maus zag er wel charmant uit.

Met een gids helemaal naar boven geweest, 3 rondjes om de hoofd "Stupa" gelopen om geluk en liefde in het leven te hebben en toen weer langzaam de steile trappen naar beneden en door de gids weer bij de bus afgeleverd. Maar je weet hoe dat gaat met een gezelschap, we misten er een paar. Gelukkig allemaal goed gekomen en als afsluiter van de dag 's-avonds heerlijk in het hotel gegeten. 

Morgenochtend worden we om 7 uur opgepikt om een fietstochtje in de omgeving te gaan maken door de rijstvelden en theeplantages.